ARMIA

Klasycznie rockowy skład od początku uzupełniany był instrumentami dętymi, ale przełomowym okazał się moment, gdy do zespołu dołączył Krzysztof ''Banan'' Banasik.

Jego gra na waltorni nadała muzyce specyficzne, niespotykane brzmienie.

Zespół wydał kilkanaście płyt, z których wydana w 1990 r. ''Legenda'' oraz ''Triodante'' z 1984 r. zaliczane są do klasyki polskiej muzyki rockowej. Grupa potwierdziła swoją klasę, dając setki koncertów w całej Polsce (m.in. z Killing Joke i New Model Army) i biorąc udział w wielu prestiżowych festiwalach w kraju i za granicą.

Działalność koncertową dokumentują albumy: ''Exodus'' (1991), ''Soul Side Story'' (2000) oraz DVD ''Koncert na 20-lecie'' (2006).

Obecnie zespół tworzą:

Tomasz ''Budzy'' Budzyński - śpiew,

Tomasz ''Krzyżyk'' Krzyżaniak - perkusja,

Krzysztof ''Dr Kmieta'' Kmiecik - gitara basowa,

Paweł Klimczak - gitara,

Krzysztof ''Banan'' Banasik - waltornia.

Najnowszym efektem wspólnej pracy jest wydany w styczniu 2005 album ''Ultima Thule'', zdecydowanie najmocniejsze dokonanie zespołu, nie pozbawione jednocześnie tego wszystkiego, z czego słynął on wcześniej: melodii, poetyckich tekstów oraz oczywiście podniosłego brzmienia waltorni.

W 2006 roku zespół wydał koncertowe DVD pod tytułem ''Koncert na 20-lecie''.

Siła Armii tkwi w połączeniu poezji Tomasza Budzyńskiego z wyrafinowaną i ekspresyjną muzyką, zawierającą elementy muzyki hard core, folk, a nawet muzyki klasycznej.

Wykorzystanie nietypowych dla współczesnego rocka instrumentów jak waltornia, flet, wiolonczela, skrzypce czy didgerido, a także tekstów Dantego czy Samuela Becketta sprawia, że propozycja zespołu jest na polskiej scenie zupełnie wyjątkowa, a Armia wciąż pozostaje jedną z najbardziej oryginalnych grup, tworząc muzykę, której nie da się w żaden sposób zaszufladkować.

Od niedawna, wokalista zespołu Armia, Tomasz Budzyński rozpoczął także działalność solową, czego efektem jest wydana w 2002 roku płyta ''Taniec szkieletów'' nagrana wspólnie z Krzysztofem ''Bananem'' Banasikiem. Muzykę zawartą na tej płycie można nazwać ''apokaliptycznym folkiem'', a doszukać się na niej można brzmień w klimacie Dead Can Dance czy Current 93. Teksty to poetyckie obrazy z różnych czasów i stron.

MOK